กลับมาคืนความหมาดกอีกครั้ง – ขาดคุณนางฟ้าข้างห้องไปผมคงมีชีวิตต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ตอนที่ 1

กลับมาคืนความหมาดกอีกครั้ง – ขาดคุณนางฟ้าข้างห้องไปผมคงมีชีวิตต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ตอนที่ 1

หนึ่งในปัญหาที่หลายๆ คนเจอมาแล้วก็หลุดไม่พ้นก็คือการเจอเหตุการณ์หรือสถานการณ์ที่ทำให้ความหมากหมาดอยู่ตลอดเวลา และมานั่งคิดเป็นเวลานานๆ ว่า “ถ้าวันนี้ผมไม่มีเหตุการณ์นี้” หรือ “ถ้าเราเปลี่ยนเหตุการณ์นี้เป็นเรื่องอื่น” อาจจะสามารถตกลงตัวแต่บอกได้ว่ามันไม่เป็นเรื่องง่ายเท่าใดที่จะทำให้เรากลับมาคืนความหมากหมาดจากสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย

ในเรื่องราวนี้ผมก็พูดถึงความหมากหมาดของผมที่จะต้องแยกทางกับเพื่อนบ้านหลังข้างผมที่ผมเรียกเธอว่า “นางฟ้า” เพราะสำหรับผม เธอเป็นคนที่ให้การสนับสนุนและดูแลผมในช่วงเวลาที่คนอื่นไม่สามารถทำได้ และเมื่อผู้หญิงนั้นออกไปชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก เป้าหมายที่ผมเคยมีในชีวิตก็ได้หมุนเป็นทิศตรงกันข้าม ความหมากหมาดและความทุกข์ที่ผมเคยรับประสบก็ได้กลับมาให้ผมรับรู้อีกครั้ง

แต่ผมไม่รู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมว่าจะมาจากเหตุการณ์อะไร และไม่มีวิธีใดๆ ที่สามารถทำให้เรากลับมาคืนความหมากหมาดจากสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างแท้จริง ผมได้เริ่มต้นเขียนเรื่องราวนี้ขึ้นมาเพื่อให้ผู้อ่านรับรู้ถึงความหมากหมาดและความเจ็บปวดที่ผมเคยรับประสบ และอาจจะมีสิ่งที่สามารถช่วยผมกลับมาคืนความหมากหมาดได้

หากมีใครอยากจะกลับมาคืนความหมากหมาดจากสิ่งที่เคยเกิดขึ้นต่อเติม ต้องทำอย่างไร?

1. อย่ากดทำลายตัวเอง

หลายๆ คนจะมีแนวโน้มที่จะมองหาผู้ที่จะต้องแก้ไขผมแทนตัวเอง เพราะในความเคยชิน ความหมากหมาดเราจะมองเห็นแค่สิ่งที่ไม่ดีที่เกิดขึ้น และจะไม่สามารถเห็นเส้นทางที่จะนำเรามาสู่ที่ต้องการได้ จึงทำให้เรามองหาผู้อื่นที่จะช่วยให้เรากลับมาคืนความหมากหมาดแบบไม่จำเป็น ในที่สุดนั้นแต่ แม้ว่าปัญหาจะเป็นเรื่องยากในการแก้ไข แต่ผมอยากให้ทุกคนกลับมาทำให้ตัวเองเป็นคนที่มั่นคงและแข็งแกร่งมากขึ้น

2. รับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น

การรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นจะช่วยให้เราเห็นเส้นทางที่ถูกต้องขึ้นมาอย่างชัดเจน เราจะได้รับความสามารถในการจัดการกับเหตุการณ์และบทเรียนที่เราได้รับมา เพื่อที่จะแก้ไขปัญหาในการรับมือกับการหลุดหลงทางเชิงจิตวิทยา ทว่าการรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่การให้ไว้กับคนอื่น แต่เป็นการรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นและนำมาตัดสินใจในการแก้ไขปัญหา

3. กอดตัวเราเอง

เมื่อเราได้เผชิญกับการเจอความหมากหมาดแล้ว เราอาจจะต้องรับไว้ว่าเราจะต้องผ่านโมเมนต์ที่เจ็บปวดและอาจจะใช้เวลานานๆ ถึงจะกลับมาคืนความหมากหมาด ทว่าเมื่อเราหาสิ่งที่น่าจะช่วยให้เรากลับมาคืนความหมากหมาด การกอดตัวเราเองอาจจะเป็นสิ่งที่ช่วยลดความเจ็บปวดและช่วยให้เราตกลงตัวได้

ผมหวังว่าเรื่องราวนี้จะช่วยปลอบประโยชน์สำหรับคนที่กำลังคิดเรื่องเดียวกันนี้ และอาจจะช่วยผู้อ่านรับรู้ถึงว่าการกลับมาคืนความหมากหมาดจากสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ง่ายเท่าไหร่ แต่หากเราได้นำความกระตือรือร้นและความเอาใจใส่ในการจัดการ สิ่งนี้จะสามารถทำได้